de afknappert

Een maandenlange voorbijfietsflirt ging vooraf aan het moment dat hij afstapte en vroeg of ik een keer met hem uit wilde. Hij was een van de ‘projecten’ zoals ik en mijn vriendinnen de jongens noemden waar we een oogje op hadden. Deze was helemaal mijn smaak: knap, met zo’n hip baardje en een beetje verlegen blik.

Ik wilde wel. Natuurlijk! We spraken af om uit eten te gaan. Het moment dat ik het restaurant binnenliep was superspannend. ‘Wat zie je er mooi uit’, was het eerste dat hij zei. Dat is een goeie binnenkomer. ‘Jij ook’, zei ik en hij vertelde dat hij lang voor de kast had gestaan om te beslissen welke blouse hij aan moest trekken. Geinig dat jongens dat ook hebben.

Ik ging zitten, we glimlachten met blozende wangen naar elkaar en we gingen praten. We hadden het over de dingen die je nu eenmaal wilt weten als je elkaar leert kennen. Hij woonde in een kraakpand en studeerde Russisch, maar hij wist niet of hij ermee door moest gaan. Informatica was ook interessant en culturele antropologie ook. Hij vertelde over zijn ouders waar hij nog trouw elk weekend naartoe ging om de was te doen. Maar dat het misschien beter was om zelf een wasmachine te kopen. Al snel vertelde hij over zijn vorige vriendinnetjes. Dat het nooit echt lukte omdat ze allemaal op de een of andere manier ergens op afknapten. Hij snapte niet waarom. Hmmm.

Omdat hij niet veel aan mij vroeg had ik de tijd om flink wat alcohol achterover te slaan. En zoals vaak na een paar biertjes: ik  luisterde niet meer echt want ik had zin om te zoenen. Dwars door het verhaal over zijn kat, waar hij nog geen naam voor had bedacht, vroeg ik: ‘Zullen we naar jouw huis gaan?’

Toen we aankwamen op zijn kamer ging ik gelijk over tot actie. Ik duwde hem tegen de muur en begon met zoenen. Zijn tong bewoog wat slapjes dus ik nam de leiding maar. Hup, shirt uit, broek naar beneden, mijn kleren rats rats uit. ‘Wil je misschien wat drinken?’ vroeg hij. ‘Ik heb bier, wijn, wodka, maar als je dat niet wilt kan ik ook wel thee ….’ Nee, ik wilde niets drinken, ik wilde hem! Passie, wild gedoe, zoals ik het me in mijn stoute dromen had voorgesteld! Niet meer denken maar onze natuur zijn gang laten gaan!

‘Vind je dit fijn?’ vroeg hij toen hij heel zachtjes mijn wang streelde. ‘Of zal ik je iets steviger aaien?’ Aaien? Zei hij dat echt? ‘Het mag wel wat steviger, ja’, zei ik en ik gooide hem op het bed. Ik liet hem even begaan. Hij liet zijn handen teder over mijn armen gaan en zoende ondertussen mijn voorhoofd. ‘Lig je lekker?’, vroeg hij. “Wil je een extra dekentje of heb je het misschien te warm, zal ik de deken eraf halen?’ Er gebeurde iets bij mij. Of eigenlijk gebeurde er helemaal niets meer bij mij. Vraag me niet hoe, maar we hebben het wel afgemaakt, die vrijpartij. Ik ben vergeten hoe. Daarna ben ik in slaap gevallen. Om 4 uur ‘s nachts werd ik wakker, enigszins ontnuchterd.  ‘Ik moet hier weg’, wist ik en zachtjes sloop ik het huis uit.

Een tijdje daarna kwam ik hem tegen. Hij vroeg me waar ik op afgeknapt was. Ik verzon een smoes want kreeg het niet over mijn hart om de waarheid te zeggen. Hij was al zo onzeker.