een grote liefde en een geliefde grote onderbroek

Karin vond de een maar verloor de ander…

Het is midden in de nacht, 02:34 en ik lig naast mijn kersverse lief in het donker te staren. Na jarenlang zonder was hij er ineens. Zoals dat kan gaan op een moment dat je het niet meer verwacht. Een paar weken zijn we nu verder, het begint al ergens op te lijken. Ik heb zelfs zijn moeder al ontmoet.

En nu lig ik hier, in zijn bed, in zijn huis. De slaapkamer ruikt stoffig. Hij slaapt met de ramen dicht en toch is het koud. Er klinkt een diepe snurkachtige ademhaling uit zijn keel. Hij ligt diagonaal over het hele bed met zijn hoofd op mijn kussen. Ik durf me niet zo goed te bewegen, bang om hem wakker te maken. Ik heb te weinig dekbed voor mezelf en ik moet plassen. De kamer is te donker om zonder slag of stoot de weg naar het toilet te vinden.

Jarenlang sliep ik elke nacht onder een grote berg zware dekens in een herenpyjama met een kruik bij mijn voeten en mijn oude knuffelbeestje binnen handbereik. Natuurlijk schaamde ik me daarvoor, met volwassenheid of seksualiteit had het niks te maken. Comfort en veiligheid waren blijkbaar een groot goed. Ik droeg grote comfortabele onderbroeken van het huismerk van Vroom & Dreesman.

Gister liep ik de stad in met het ernstige besef dat er iets moest veranderen. Weemoedig keek ik naar de gesloten deuren van de V&D. Het einde van een tijdperk gaat schoksgewijs gepaard met veranderingen op meerdere fronten. Even later vond ik mezelf terug op de lingerieafdeling van een andere winkel. Ik kocht een satijnen niemendalletje met kant. Het voelde alsof ik in het buitenland was en ik een taal moest spreken die ik niet verstond.

En nu lig ik ijskoud te worden, naakt, met alleen mijn satijnen onderbroekje aan. Het woord onderbroekje geeft me taalrillingen. Een verkleinwoord in combinatie met seksualiteit voelt toch een beetje als pedofilie. Hoewel ik heus wel weet dat ‘grote onderbroek’ ook verre van sexy is.
Enfin, hij zag het niet eens. We hadden teveel gedronken en hij viel meteen in slaap.

Het is nu 03:01 en ik moet nu ook een scheet laten. Dat is iets wat ik al weken niet meer doe. Af en toe probeer ik op het toilet met mijn oren dicht heel voorzichtig en gedoseerd lucht te persen. Als er dan toch geluid uitkomt krijg ik een rood hoofd terwijl niemand me ziet. Om mezelf een vrijbrief te geven zei ik hem dat hij best scheten mocht laten. Anders zou hij geconditioneerd raken op zijn darmkrampen en buikpijn automatisch gaan associëren met mij en de liefde. Sindsdien laat hij mij vol trots aan zijn vinger trekken en laat hij de ene koddige wind na de andere. Triomfantelijk zegt hij dan: ‘Nu jij!’. Maar er komt niets. Misschien komt het door die aflevering van Sex & The City waarbij Carrie een scheetje laat in bed bij Mr. Big. Ze hebben daarna wekenlang geen seks. Wie jaren rom- en sitcoms kijkt, heeft een vertekend beeld van de werkelijkheid.

De digitale cijfers zweven in de nacht. 03:23. Naast darmkrampen en een volle blaas begin ik nu ook jeuk te krijgen aan mijn bikinilijn. Jarenlang worstelde ik met de keuze of ik wel of niet moest scheren. Na het lezen van How to be a Woman van Caitlin Moran was ik overtuigd van niet. Zoals zij liefdevol schreef over het wassen van je schaamhaar met cremespoeling zodat het daarna heerlijk zacht en aaibaar was, zo zou het moeten zijn. Toch raakte ik met de komst van de liefde in lichte paniek en hanteerde het mes. Nu heb ik in plaats van een zachte vacht een parcours van rode jeukende bultjes. Eigenlijk voel ik me verre van sexy.

04:00. Over een paar uur gaat de wekker. Ik ben hondsmoe en nog steeds klaarwakker. Mijn make-up heb ik halfslachtig verwijderd met een beetje bodymilk en een puntje van een handdoek.
Mijn watjes en reinigingsmelk zijn niet hier. Bovendien vind ik het nog steeds lastig als hij me helemaal zonder make-up ziet. Dan voel ik me nog naakter. Mijn oogleden beginnen rood te worden. Zal ik stiekem wat make-up bijwerken voor hij wakker wordt? Misschien ook even mijn tanden poetsen want door die alcohol heb ik een dood vogeltje in mijn mond. Of valt het teveel op als ik ineens van de badkamer kom met een geur van tandpasta?

Zometeen gaan we ontbijten. Hij maakt dan heel lief verse koffie voor me en een geroosterde boterham met kaas. Eigenlijk eet ik altijd yoghurt met fruit en noten. Koffie toch liever met opgeklopte melk maar er is hier geen melk. Zwarte koffie is niet echt bevorderlijk voor die ingehouden scheten. Of juist wel.

Ik zit dus zometeen aan de ontbijttafel als een naakt rillend roze aardvarkentje met bultjes in een satijnen niemendalletje me heel ongemakkelijk te voelen. Of eigenlijk verliefd. Me heel verliefd te voelen.