onnodig moeilijk taalgebruik

Meestal (normaliter) zijn wij van Bummer vrij mild (coulant) en verdraagzaam (tolerant). Iedereen is anders en heeft recht op een eigen mening (opinie). Ook hoe je je uitdrukt met taal (je linguïstische expressie) mag je lekker zelf bepalen (een autonome decisie). De een gaat lekker chillen, de ander een potje relaxen, weer een ander pakt zijn rust. Maar er is een grens. Als je zegt dat je vanavond duchtig gaat recupereren maakt je je schuldig aan iets waar Bummer zich enorm aan ergert: Onnodig Moeilijk Taalgebruik.

Een synoniem is een ander woord voor een ander woord. Er is soms een makkelijk en een moeilijk woord voor iets. Consciëntieus is zorgvuldig, exorbitant is overdreven, frequent is vaak en fiducie is vertrouwen.  OK, zo’n woord kan je tekst weleens net dat beetje pit geven dat het nodig heeft. Maar sommige mensen gebruiken het liefst alleen maar de moeilijke woorden. Waarom?

Waarom zou je het anderen moeilijk maken om je te begrijpen? Is het om te laten zien dat je heeel intelligent bent? Wil je verbergen dat je niet precies weet hoe iets zit en draai je met een rookgordijn van moeilijke woorden om de hete brij heen? Of wil je juist dat niet iedereen je begrijpt? Wil je laten zien dat alleen jouw clubje dit snapt en anderen uitsluiten? Wat de reden ook is, Bummer zegt: STOM! (ABJECT!)

De kunstwereld kan er wat van. Bij het begin van een expositie wordt met plakletters op de muur alvast de diepere betekenis uitgelegd van wat je gaat zien. Dat is maar goed ook, want hoe was je anders te weten gekomen hoe de kunstenaar zich verhoudt tot schuivende paradigma’s? Met een verward vol hoofd loop je naar binnen en ineens lijkt alles heel moeilijk. Het lukt je niet meer om onbevangen te kijken en er zelf iets van te bakken. Zelfs bij een tentoonstelling van Zeeuwse klederdracht weten ze de boel te verpesten met het ‘expliciteren van cultuurverbanden’. Trap ook niet in de eclectische mix. Die term gebruiken ze om te verhullen dat iets eigenlijk een bij elkaar geraapt zooitje is.

De wetenschap dan: het lesprogramma heet een curriculum, het prikbord ad valvas en ex-studenten heten alumni. De geheimtaal van de universiteit valt misschien niet te omzeilen. Er zijn waarschijnlijk geen simpele woorden voor cognitieve dissonatie of transhumanisme. Maar naast al die wetenschappelijke termen, zouden normale woorden voor wat lucht kunnen zorgen. Cohesie is gewoon samenhang en accidenteel toevallig, hoor. En er is geen verschil tussen discrepantie en verschil.

Competentie, ook zo’n moeilijk woord. Een aantal jaren geleden was hij er ineens. Samen met zijn ingewikkelde broertje assessment (daarin worden je competenties gemeten) deden ze hun intrede in de werksfeer. Denk je dat het bij competenties gaat over wat iemand kan? Hoho, zo makkelijk is het niet. Nee, de betekenis van competentie bestaat uit drie onderdelen:
1. kennis en ervaring: over welke informatie en ervaring beschikt iemand.
2. vaardigheden: fysieke handelingen waar iemand bedreven in is.
3. talent: intelligentie, persoonlijke eigenschappen (kernkwaliteiten) en motivatie (bron: competentiesvoorbeelden.nl)
Nu ga je het wel onthouden, hè? Waarschijnlijk niet want competentie is een woord met teveel betekenis.

OMT maakt veel mensen onzeker: ‘Ik zal wel te dom zijn om het te snappen’. Terwijl eigenlijk degene die de tekst uitspreekt of opschrijft dom doet. Als je iets te vertellen hebt, is het toch logisch dat je wilt dat zoveel mogelijk mensen het snappen? Zeg gewoon wat je bedoelt. Dat kan ook best met mooie woorden. Je taal hoeft niet gortdroog en puur functioneel te worden. Maar vermijd opgeklopte lulkoek. Niet omdat het kan, maar omdat het moet. Van Bummer.

Volgende keer: Zelf woorden verzinnen, een geinige hobby.