stom werk

We vroegen aan het BUMMER-panel wat ze het stomste vinden aan hun werk. Eén iemand kon niets bedenken, ook niet na venijnig aandringen. We geloven er niets van. ALLES heeft een stomme kant, zeker werk. De rest van het panel kwam direct gretig en uitvoerig over de brug.

‘De administratie natuurlijk…’

‘De wereld der registraties en kwaliteitskeuring. Daarin stellen dure bureau’s allerlei procedures op om mij te keuren. Het enige waar het hen om gaat is geld verdienen en mij dwingen onzinnige opleidingen te volgen.’

‘Als een opdrachtgever toch niet zo idealistisch blijkt als in het begin van het project. Ze geven aan dat ze groen op het schoolplein belangrijk vinden. Vervolgens krabbelen ze steeds meer terug tot er alleen een minibloemenperkje overblijft. Dat komt dan aan de achterkant van de school waar de kinderen niet mogen komen. Zucht!’

‘Offertetrajecten waarbij je uitgewerkte ontwerpen moet inleveren. Je gaat je enorm op het project verheugen en wordt steeds enthousiaster. Daarna kiezen ze toch voor een andere ontwerper. Al je leuke ideeën belanden in de prullenbak. Van die dingen dus… Echt heel erg stom!’

‘Pitches! Een kant en klaar ontwerp maken in wedstrijdverband zodat de opdrachtgever even kan rondkijken en snoepen van alle mogelijkheden vooraleerst een -meestal behoudende- keuze te maken.’

‘De Triodos Identifier’

‘Als collega’s mij in de winter vragen: ‘Gaat het wel?’. Inderdaad, het zomerkleurtje is wel van mijn wangen af maar ik voel me kiplekker. Aan het eind van de werkdag twijfel ik er toch over.’

‘De racistische rechtse opmerkingen van mijn collega’s.’

‘Collega’s’

‘Netwerkborrels’

‘Opdrachtgevers die heel veel willen voor heel weinig geld.’

‘Zeven correctierondes en dan uiteindelijk toch kiezen voor de allereerste versie.’

‘Zou je nog even langs kunnen komen voor een bespreking want er zijn toch nog een paar dingetjes waar we het met je over willen hebben. Dan moet het dus helemaal opnieuw maar extra uren rekenen: ho maar.’

‘Ik ben heel blij als ik een leuk project hebt afgerond en de opdrachtgever tevreden is. Na afloop stuur ik mijn factuur, geheel volgens de offerte, toe. De betalingstermijn is 4 weken. Na zes weken is er nog steeds geen betaling binnen. Ik ga dan heel vriendelijk navraag doen. ‘Hebben jullie de factuur ontvangen?’ Het antwoord is dan ‘Ja, hoor’. Dan vraag ik heel vriendelijk: ‘Zijn jullie misschien al overgaan tot betaling, want in mijn administratie ontbreekt de bijschrijving’? En wat blijkt? Dat factuur is blijven liggen, want er ontbreekt een kostenplaatsnummer. Ja, zeg! Zoek het even uit met dat stomme systeem-denken en val mij er niet lastig mee. Zet gewoon een nummer op dat ding en zorg dat je je houdt aan onze afspraak.’

‘We hebben een geweldige ontwerpopdracht voor je maar we hebben geen budget. Dit is ook voor jou een investering want het genereert mogelijk ook weer nieuwe opdrachtgevers.’ Niet dus.’

‘Misschien wil je liever in plaats van een uitbetaling een gratis advertentie in ons relatiemagazine?’ ‘Eeh… hoe betaal ik daarmee mijn huur?’ ‘Nou ja, je moet het zien als gratis reclame. Het is een investering.’ ‘Eeh.. NEE.’

‘Dat het maar doorgaat en nooit (even) af is. Het zou zo mooi zijn als je na ieder wapenfeit even adempauze kreeg om je prestatie te vieren en je af te vragen wat je nu graag zou willen gaan doen. Mijn innerlijke motivatie is te sloom voor het Nederlandse arbeidsethos.’

‘Houdt het dan nooit op?!”