top 5 tegenvallende vakanties

BUMMER doet er niet moeilijk over. Qua vakantie gaat er weleens 1 de mist in. De 5 mooiste dieptepunten van onze lezers:

Friesland, Molkwerum
Hetty T. (36): ‘Een yurt is een Mongoolse nomadentent, ingericht met kleurrijke authentieke meubeltjes. Je vindt ze tegenwoordig ook in Nederland, je kan er een bijzondere kampeerervaring in opdoen. Wij boekten er een op het platteland van Friesland.
Mijn man vond het eigenlijk gelijk al niks. Misschien kwam dat doordat hij keihard zijn hoofd stootte aan het kleine deurtje waardoor je naar binnen moest. Dit gebeurde daarna nog 4 keer. Omdat het veel regende zaten we best vaak binnen. De authentieke meubeltjes waren erg klein. Het leek alsof ze gemaakt waren voor Mongoolse kleuters. Het was erg donker, ook overdag moest de olielamp aan. En als je ‘s nachts met opgetrokken knieën in het bedje lag was het echt héél donker. Als in blind. Dat is eng, ik lag met bonzend hart te wachten tot er weer wat licht door het deurtje scheen. Het tentdoek van een yurt is opgevuld met vilt gemaakt van kamelen- en yakhaar. In Mongolië regent het bijna nooit maar in augustus in Nederland wel. Het vilt verspreidde na een paar dagen aanhoudende buien een pittige, dierlijke geur. We ontvluchtten de yurt zoveel mogelijk. Buiten de tent zagen we veel rijke bootjesmensen in Gaastra-jacks. Ook al niet echt ons ding.’

 

Kroatië, het eiland Krk
Jozien K. (42): ‘Bleek er helemaal geen zand te zijn op Krk. Alleen rotskust. Om toch iets van een strand te creëren hadden de Kroaten betonnen platen neergelegd. Om het liggen mogelijk te maken verkochten ze op het betonstrand dikke matten. Via een ijzeren trap kon je de zee in. Toen we ons net geïnstalleerd hadden, kwam er een vrouw uit het water geklommen. Ze was gigantisch en droeg een huidskleurige doorschijnende bikini. De horror was compleet. We zijn weggevlucht. Van de rest van de vakantie weet ik alleen nog dat de drank goedkoop was. We zijn eerder naar huis gegaan.’

 

Tsjechië, ergens
Hielke S. (35): ‘Op de foto zag je een groen weiland, ons huis en daarachter een lieflijk riviertje. De fotograaf had op een gunstig moment afgedrukt want in het echt lag er een drukke autoweg tussen het huis en het weiland. Het huis was erg donker. Als er bij een potje yatzee een dobbelsteen op de grond viel, moesten we de zaklamp pakken. Overdag hè! Het huis was ook erg scheef. Alle deuren hadden haakjes, anders vielen ze steeds dicht. In bad gaan was moeilijk want de boiler was er zo boven gehangen dat je er eigenlijk niet in kon. De pannenkoeken die we wilden bakken zijn nooit afgekomen want uit het gasfornuis kwam maar een heel zwak vlammetje. Het riviertje achter ons huis leidde naar een meer. Daar gingen we alleen kanoën want zwemmen durfden we niet. Het riool kwam erop uit. Verder herinner ik me nog een urenlange traumatische rondleiding door een heel ongezellig fort. De gids sprak alleen Tsjechisch.’

 

Canada, Vancouver Island
Roel S. (49): ‘Op onze vakantie in Canada wilden we eens niet vallen voor de neiging om in een groot land grote afstanden af te leggen. Focus op een klein gebied, en dan -heel zen- gaan voor de ‘diepe beleving’. We besloten om zes weken op Vancouver Island te blijven. Vancouver Island is vooral begroeid met hele ouwe naaldbomen. Echte oerbossen. De belangrijkste industrie is dan ook de papierindustrie. Hele wouden van 500 jaar oude reuzen worden gekapt om papier van te maken. Papierrecycling wordt daar gezien als landverraad. ‘The Mill must keep Running’.
Wij, als echte boomknuffelaars vonden dat natuurlijk vreselijk om te horen. Wij wilden lekker wandelen tussen die bomen. Dat bleek alleen niet echt mogelijk. Overal bos, maar je kon er niet in. Het was echt van die hardcore-natuur, zonder paden en overal omgevallen stammen, greppels en kuilen. Wel kon je er uuurenlang rondrijden en naar de buitenkant van dat bos kijken. Stammen stammen stammen stammen. Allemaal dezelfde. Na twee weken besloten we te vluchten met de boot naar het vasteland. Daar ook best veel bomen.’

 

Denemarken, Jutland
Julie W. (34): ‘Ons vakantiehuis hadden we gevonden door te zoeken op ‘denemarken huis meer bootje’. Het idee was om urenlang boeken te lezen in de zon op een houten steiger terwijl de kinderen spartelden in het Ringkøbing Fjord, want zo heette ons meer. Af en toe zouden we een boottocht maken naar de overkant. Daar zouden we op een groen weitje picknicken met allerhande smørrebrød.
Het bootje was een aftands zwaar stalen geval dat 20 meter van het meer ergens omgekeerd in het riet lag. Na een half uur rukken, zweten en vloeken hadden we het ding naar het water gesleept. Niks geen houten steiger maar modder. Het meer bleek slechts 40 centimeter diep en propvol met waterplanten. Door de stevige aanlandige wind en ons geklungel met de riemen lukte het niet om het meer op te roeien. Na enkele meters waaiden we steeds weer terug in het riet. De stemming was helemaal niet meer zo goed. Uiteindelijk zijn we uitgestapt en hebben we het bootje met daarin onze twee kinderen maar een beetje door het meer getrokken. De rest van Jutland? Saai en duur.’